فعالیت های شرکت
مهندسی محیط زیست
مهندسی محیط زیست، توسعه فرآیندها و زیرساخت ها برای تامین آب، دفع زباله ها و کنترل انواع آلودگی ها. این تلاش ها با جلوگیری از انتقال بیماری ها از سلامت عمومی محافظت می کند و با جلوگیری از آلودگی و تخریب منابع هوا، آب و زمین، کیفیت محیط زیست را حفظ می کند.
مهندسی محیط زیست حوزه وسیعی است که از رشته هایی مانند شیمی، بوم شناسی، زمین شناسی، هیدرولیک، هیدرولوژی، میکروبیولوژی، اقتصاد و ریاضیات استفاده می کند. این به طور سنتی یک رشته تخصصی در مهندسی عمران بود و تا اواسط دهه 1960 مهندسی بهداشت نامیده می شد، زمانی که نام دقیق تر مهندسی محیط زیست به کار گرفته شد.
پروژه های مهندسی محیط زیست شامل تصفیه و توزیع آب آشامیدنی است (به سیستم تامین آب مراجعه کنید). جمع آوری، تصفیه و دفع فاضلاب (به تصفیه فاضلاب مراجعه کنید). کنترل آلودگی هوا و آلودگی صوتی؛ مدیریت پسماند جامد شهری و مدیریت پسماندهای خطرناک؛ پاکسازی سایت های زباله های خطرناک؛ و تهیه ارزیابی های زیست محیطی، ممیزی ها و مطالعات تاثیر. مدل سازی ریاضی و تحلیل کامپیوتری به طور گسترده ای برای ارزیابی و طراحی سیستم های مورد نیاز برای چنین وظایفی استفاده می شود. مهندسان شیمی و مکانیک نیز ممکن است در این فرآیند دخیل باشند. توابع مهندسی محیط زیست شامل تحقیق و تدریس کاربردی است. برنامه ریزی و مدیریت پروژه؛ طراحی، ساخت و بهره برداری از تأسیسات؛ فروش و بازاریابی تجهیزات کنترل محیطی؛ و اجرای استانداردها و مقررات زیست محیطی.
تحصیل مهندسان محیط زیست معمولاً شامل کار دوره های تحصیلات تکمیلی است، اگرچه برخی از کالج ها و دانشگاه ها به دانشجویان این امکان را می دهند که در رشته محیط زیست تخصص یا دوره های انتخابی را بگذرانند. برنامه های ارائه مدرک کاردانی (دو ساله) برای آموزش تکنسین های محیط زیست در دسترس هستند. در بخش عمومی، مهندسان محیط زیست توسط آژانس‌های ملی و منطقه‌ای محیط‌زیست، ادارات بهداشت محلی، و بخش‌های مهندسی شهری و کارهای عمومی استخدام می‌شوند. در بخش خصوصی، آنها توسط شرکت های مهندسی مشاور، پیمانکاران ساختمانی، شرکت های آب و فاضلاب و صنایع تولیدی به کار گرفته می شوند.
