یک سیستم آبپاش چمن به طور دائم نصب شده است، برخلاف یک آبپاش انتهای شیلنگ که قابل حمل است. سیستم های اسپرینکلر در چمن های مسکونی، در مناظر تجاری، برای کلیساها و مدارس، در پارک ها و گورستان های عمومی و در زمین های گلف نصب می شوند. بسیاری از اجزای این سیستم های آبیاری در زیر زمین پنهان می شوند، زیرا زیبایی شناسی در یک منظره مهم است. یک سیستم معمولی آبپاش چمن شامل یک یا چند ناحیه است که اندازه آن با ظرفیت منبع آب محدود می شود. هر منطقه بخش مشخصی از چشم انداز را پوشش می دهد. بخش هایی از چشم انداز معمولاً بر اساس ریزاقلیم، نوع مواد گیاهی و نوع تجهیزات آبیاری تقسیم می شوند. یک سیستم آبیاری منظره همچنین ممکن است شامل مناطق حاوی آبیاری قطره‌ای، حباب‌ها یا انواع دیگر تجهیزات علاوه بر آبپاش‌ها باشد.
اگرچه هنوز از سیستم‌های دستی استفاده می‌شود، اکثر سیستم‌های آب پاش چمن ممکن است به طور خودکار با استفاده از کنترل‌کننده آبیاری، که گاهی اوقات ساعت یا تایمر نامیده می‌شود، کار کنند. اکثر سیستم های اتوماتیک از شیرهای برقی استفاده می کنند. هر زون دارای یک یا چند تا از این شیرها است که به کنترلر متصل می شوند. هنگامی که کنترلر برق را به شیر می فرستد، دریچه باز می شود و به آب اجازه می دهد تا به آبپاش ها در آن منطقه جریان یابد.
دو نوع اصلی از آبپاش ها در آبیاری چمن وجود دارد، سر اسپری پاپ آپ و روتور. سرهای اسپری دارای الگوی اسپری ثابت هستند، در حالی که روتورها یک یا چند جریان دارند که می چرخند. سرهای اسپری برای پوشش مناطق کوچکتر استفاده می شود در حالی که روتورها برای مناطق بزرگتر استفاده می شوند. روتورهای زمین گلف گاهی آنقدر بزرگ هستند که یک اسپرینکلر منفرد با یک دریچه ترکیب می شود و “شیر در سر” نامیده می شود. هنگامی که در یک منطقه چمن استفاده می شود، آبپاش ها به گونه ای نصب می شوند که بالای سر با سطح زمین همسطح باشد. هنگامی که سیستم تحت فشار قرار می گیرد، هد از زمین بیرون می آید و ناحیه مورد نظر را آبیاری می کند تا زمانی که دریچه بسته شود و آن ناحیه را ببندد. هنگامی که فشار بیشتری در خط جانبی وجود نداشته باشد، سر آبپاش دوباره به داخل زمین جمع می شود. در بسترهای گل یا مناطق بوته ای، آبپاش ها را می توان بر روی بالابرهای روی زمین نصب کرد یا حتی می توان از آبپاش های پاپ آپ بلندتر استفاده کرد و مانند یک منطقه چمن، هموار نصب کرد.